Γυάλινα είδωλα
Στρέψε τα μάτια σου στον καθρέφτη
που ο χρόνος έχει
πια ξεθωριάσει
και βυθίσου σε μια
άλλη εποχή,
που έλπισες πως θα
είχες ξεχάσει.
Σε μια αντανάκλαση
τόσο οικεία,
μια ανάμνηση μακρινή εφηβείας,
ντυμένη τρυφερότητα
και επιθυμία
και μια γεύση πικρή
νοσταλγίας.
Απογυμνώσου
μπροστά στην εικόνα,
μιας αθωότητας
για πάντα χαμένης,
ενός στόχου που το
βέλος δεν βρήκε,
και ενός παιδιού
που πάντα θα μένεις.
Αγκάλιασε τη μοναχική
μορφή σου
με μια αγάπη που
το τζάμι θα σπάσει,
το γυαλί και το
αίμα θα γίνουν το μείγμα
που τη νέα σου εικόνα
θα φτιάξει.
Όταν τα μάτια σου
ξανά υψωθούνε
το νέο σου είδωλο
για να αντικρίσουν,
θα πάψει ο χρόνος
ρωγμές να χαράζει,
στις πληγές, που πλήρως θα κλείσουν.