Τίτλοι τέλους
Δεν περνάνε οι ώρες
χρόνο πια δεν
μετράμε,
συντροφιά ξεκινήσαμε
Τελειώσαν οι λέξεις,
νόημα δεν υπάρχει,
συζητάμε παρέα,
μα μιλάμε μονάχοι.
Έλλειψη απουσίας,
καμιά ανάγκη
επαφής,
είναι ο κόσμος
μας πλήρης,
και εμείς επαρκείς.
Κάθε άγγιγμα ξένο,
άδειες οι πράξεις,
μ’ ένα ψεύτικο
γέλιο,
κάλυψη στις
προφάσεις.
Θέση δεν έχει η
θλίψη,
σε ουρανούς
περπατάμε.
Το ΕΓΩ μας εικόνα
κι εμείς
προσκυνάμε.
Σε ανύπαρκτα άλλοθι
δεν βαραίνει η ευθύνη,
αφανείς οι
συνέπειες,
ψυχική σκοτοδίνη.
Έτσι αυλαία θα
πέσει
χωρίς καν θεατές,
στις ζωές μας κομπάρσοι,
του κενού εραστές.