Η προφητεία της Σειρήνας
Εύστροφε Οδυσσέα για θάλασσα βαθιά,
απ’ το λιμάνι φεύγεις ζωσμένος με σκοινιά.
Με φόβο και με δέος και έπαρση οπλισμένος,
στο κεντρικό κατάρτι εκούσια δεμένος.
Στους εύπιστους σου ναύτες στερείς την ακοή,
μα η γνώση που θα λάβεις θα είναι περιττή.
Όσα θ’ αφουγκραστείς δεμένος στο κατάρτι,
είναι συντεταγμένες, για ένα νησί στο χάρτη.
Ένα νησί που είδες πάνω σ' ένα σκαρί,
αλλά ποτέ δεν πάτησες το πόδι σου εκεί.
Και είναι η θεωρεία δάσκαλος λειψός,
μια ίριδα που ορίζει εκ γενετής τυφλός.
Όσα κι αν δεις συγγράμματα, ποτέ δεν ξεπερνιέται
μέσα απ’ τα βιώματα, η γνώση που αποκτιέται.
Θυμήσου δεν διαφέρει στα μάτια μαθητή,
η γνώση των βιβλίων απ’ την εμπειρική.
Τι κι αν οι θεοί σε προίκισαν με περισσή ευφυΐα,
μυρίων κακών που έπονται, αν γίνεις η αιτία.
Ο μόνος δρόμος σίγουρος για τη παραφροσύνη,
είναι η φωνή της λογικής που ‘χεις εμπιστοσύνη.
Βαρύ θα δεις το αντίτιμο σε όσους αντιλαμβάνονται,
μες τη ζωή τα λάθη τους, πως επαναλαμβάνονται.
Θεώρησες είναι εύκολο απ΄ τα δεσμά να βγεις,
πίστεψες πως δεν θέλεις, απλά όμως δεν μπορείς.
Πως θα διανύσεις μια ζωή δεν έχει σημασία,
όταν δεν θυσιάζεσαι σε ότι έχει αξία.
Γύρνα Οδυσσέα άγρυπνε, στη περιπλάνησή σου,
ξέροντας πως τα λάθη σου θα είναι επιλογή σου.