Η ιστορία γεμάτη από τέτοια εγκλήματα,
δίχως όπλα, αίμα ή θανάτους.
Θύτης και θύματα πορεύονται στο άπειρο,
μα οι ψυχές τους κείτονται στους τάφους.  

Ένα κερί που σιγοκαίει σιμά στο μνήμα τους,
φόρος τιμής στον τόσο άδικο χαμό τους.
Κορμιά κενά θρηνούν γι' αυτό που έχασαν,
αναζητώντας λήθη και γαλήνη στο κενό τους.

Η τιμωρία δεν θα 'ρθει από άνθρωπο, 
μήτε ποινή αρκεί να δικαιώσει.
Το φως του ήλιου θα δικάσει αυτόν που έφταιξε,
χαρίζοντας του την αλήθεια και την γνώση.

Πόσο αχνά είναι τα όρια του άδικου,
πόσο θολά τα σύνορα του σκότους!
Ζωή και θάνατος μπερδεύονται στο σώμα σου, 
αρχή και τέλος διεκδικούν το μερτικό τους.

Πνοή ζωής φυσάει πάνω απ' τον ίσκιο σου,
μίσος βαθύ που προσδοκά να σε λυτρώσει.
Δεύτερη σκέψη δεν χαρίζεις στο σκοτάδι του, 
αυτή που μ' έθαψε, αυτή και θα με σώσει!